zbawienie

Co jest potrzebne do zbawienia?

Odpowiedź katechizmowa: „do zbawienia koniecznie potrzebna jest Łaska Boża.”

A skąd i jak tę Łaskę Bożą otrzymujemy?

Inaczej można by odpowiedzieć: „do zbawienia koniecznie potrzebne jest Miłosierdzie Boże (źródło wszelkiej łaski) i założony przez Chrystusa Kościół, który nas przez Sakramenty do tego Miłosierdzia prowadzi.”

Gdyby Kościół nie był potrzebny, to Chrystus by Go nie założył i nie wspierał asystencją Ducha Świętego. To sam Chrystus chciał, abyśmy Łaskę Bożą (Jego Miłosierdzie) otrzymywali w Kościele. Jej kanałami są Sakramenty.

sumienie

Nie walcz z sumieniem, bo jeśli ono jest głosem Bożym w twoim wnętrzu, to nie wygrasz. A jeśli wygrasz i uciszysz je, to ostatecznie przegrasz!

„Mów do ludzkich sumień  3. Przewodnik dla mających kłopoty ze spowiedzią”: można zamówić tutaj: http://www.mow3.kazania.org

Krótki traktat o Prawdzie i Pokorze – 3

3.       zbawienie

Chrystus przez swoją Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie zgładził wszystkie (!!!) grzechy całej (!!!) ludzkości. Otworzył tym samym drogę powrotną do raju dla wszystkich (!!!) i każdego bez wyjątku. Każdemu daje szansę na zbawienie, ale nikogo (!!!) do pójścia tą drogą nie przymusi. Tę decyzję każdy musi podjąć indywidualnie i w wolności. I wcale nie chodzi tu o bezgrzeszne życie, ale o POKORĘ. Bezgrzeszne życie jest jedynie owocem pokory, a nie odwrotnie). I to właśnie brak pokory drogę otwartą przez Chrystusa dla wszystkich, czyni dla nas bezużyteczną.

To ostatecznie pycha wygnała nas z raju i to tylko pokora może nas tam z powrotem doprowadzić. Ale pokora możliwa jest tylko w prawdzie. Gdzie nie ma prawdy, nie ma pokory. Dlatego szatan tak mocno atakuje prawdę. Nie tylko podważa możliwości jej poznania, ale nawet neguje możliwość jej istnienia. Bez prawdy bowiem nie ma pokory, a bez pokory nie ma możliwości powrotu do raju. A o to właśnie chodzi szatanowi.

Dlatego warto sobie ustawicznie zadawać pytanie: „czy ja żyję w prawdzie?”

Stawaj w prawdzie, szukaj prawdy, bo w dzisiejszym świecie nie ma nic ważniejszego! Bo tylko prawda prowadzi do pokory, a ta prowadzi do nieba.

Krótki traktat o Prawdzie i Pokorze – 2

2.    relatywizm moralny

W jednej z książek Peter Kreeft napisał: „Nie ma problemów bardziej brzemiennych w skutki dla cywilizacji niż relatywizm moralny. Rezygnacja z obiektywnego systemu uniwersalnych zasad moralnych, które  na przestrzeni wieków  stanowiły o tworzeniu  cywilizacji, prowadzi do samozagłady […] Moralny relatywizm zaprzecza istnieniu absolutnego prawa dla człowieka. Mówi, że dobro i zło stwarzamy sobie sami” – Peter Kreeft, „Krytyka relatywizmu moralnego. Wywiad z pewnym absolutystą”, 2021 Peter Kreeft, „Krytyka relatywizmu moralnego. Wywiad z pewnym absolutystą

Szerzej poruszyłem ten temat w części III „Poszukiwanie Prawdy” w mojej książce „Mów do ludzkich sumień 2 Wiara i nauka, a Prawda” (można ją zamówić tutaj: www.mow2.kazania.org.

Kilka myśli z tej książki:

Relatywizm moralny ma katastrofalne skutki w naszym społeczeństwie. Ludzie żyją w głębokim przekonaniu, że ich wybory moralne dokonywane pod wpływem kaprysów, zachcianek i widzimisię są uzasadnione, bo każdy  ma prawo do tworzenia sobie swojej własnej, przyjaznej moralności.

Niestety, ta batalia o prawdę w naszym życiu jest bardzo często lekceważona. Wydaje się nawet, że zanegowanie istnienia prawdy ostatecznej i niepodważalnej bardzo nam odpowiada. Kiedy bowiem nie ma prawdy ostatecznej i niepodlegającej dyskusji, wtedy ma rację ten, kto sprytniej i bardziej przebiegle żongluje faktami, albo po prostu ten, kto głośniej krzyczy. W sytuacjach zaś trudnych wyborów i decyzji, pociągających osobiste konsekwencje, nie musimy martwić się o odpowiedzialność, o to, że z błędnych decyzji będziemy rozliczeni. Zawsze przecież można wtedy powiedzieć: „a mnie się tak wydawało” czy „w tej sytuacji było to najlepsze rozwiązanie”. Wszystkim zaś, którzy próbują nam pokazać błąd, osądzić nasze złe postępowanie sprytnie i przewrotnie rzucamy w twarz słowa Chrystusa: „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni…” (Mt 7,1; Łk 6,27). Używamy wtedy bardzo pokrętnych argumentów o „wielowymiarowości” prawdy, o jej kompleksowym i holistycznym charakterze, o wolności wyboru i właśnie o względności  (relatywizmie) prawdy czy jej zależności od wymogów konkretnej sytuacji.

 

Krótki traktat o Prawdzie i Pokorze – 1

1.       ugrzeczniona tolerancja i rozkoszny relatywizm to katastrofa

Nie wiem, czy uda mi się wystarczająco przedstawić dramatyczność sytuacji, w jakiej (nasz świat) nasza kultura się znalazła?

Wiem, że tak sformułowane zdanie trąci patosem, ale sytuacja jest rzeczywiście dramatyczna. I to nie z powodu trwającej już prawie rok wojny na Ukrainie ani nie z powodu wszystkich eksperymentów medycznych i socjologicznych, którym społeczeństwa są poddawane już trzeci rok.

Sytuacja jest dramatyczna z powodu dokonanego zabiegu prania mózgów, jakiemu zostaliśmy poddani. Wczoraj rozmawiałem z kimś, kogo lubię i cenię, o którym byłem przekonany, że zależy mu na prawdzie. W rozmowie — wyraziliśmy zdecydowanie odmienny pogląd na pewien problem moralny. Nagle z przerażeniem usłyszałem: „proszę, uszanuj moje odmienne zdanie, nie musimy się przecież zgadzać”.

I wcale nie obstaję przy tym, że to ja miałem rację, ale przecież tylko jeden z nas mógł mówić prawdę (ta sama rzecz nie może być jednocześnie tak i nie). Mogliśmy tej prawdy poszukać, mogliśmy dyskutować, mogliśmy się nawet pokłócić, użyć różnych argumentów, ale po to, żeby ostatecznie znaleźć prawdę!! Mój rozmówca jednak skwitował sprawę stwierdzeniem: „Uszanuj odmienność moich poglądów. Nie zależy mi na prawdzie, ona nie ma znaczenia. Najważniejsze dla mnie jest tolerancja. Każdy z nas ma swój punkt widzenia.”

W takiej sytuacji jakakolwiek dyskusja na temat — chociażby wojny na Ukrainie — nie ma żadnego sensu. Ja mam swoje zdanie na ten temat, ty masz swoje zdanie na ten temat. I każdy ma rację. Trzeba tylko wzajemnie szanować odmienność swoich poglądów… Liczy się tylko tolerancja. To jest katastrofa. Do tego doprowadziła nas tolerancyjna „grzeczność” i relatywizm prawdy. Nic gorszego już wymyślić nie można!

Różnorodność na pewno jest normą, ale nie może np. koń twierdzić, że jest pszczółką (nawet jeśli mu się tak wydaje) i pchać się do ula, bo to właśnie byłoby brutalnym zaprzeczeniem różnorodności.

Boże Narodzenie

Chrystus narodził się jako człowiek, abyś ty człowieku w Nim mógł rozpoznać swój Pierwowzór, Człowieka doskonałego — stworzonego przez Boga i na obraz Boga. „Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało”. (J 1,3)

On narodził się po to, abyś mógł w Nim rozpoznać samego siebie, prawdziwego człowieka i abyś ty mógł narodzić się na nowo dla Boga. W Nim bowiem cała natura – świat i człowiek – doznaje odnowienia.

Tego szczerze życzę w te – pełne niepokoju – Święta Bożego Narodzenia.

cudze grzechy …

Każdy poniesie odpowiedzialność tylko i wyłącznie za grzechy swoje te, które sam popełnił. Nikt nigdy nie zostanie ukarany za grzechy cudze, których sam nie popełnił lub w których nie brał udziału. Taka jest sprawiedliwość i miłosierdzie Boże. Zamiast więc zajmować się cudzymi grzechami, zobaczysz to, czego sam jesteś autorem i tym się martw.

Trylogia dostępna na Kindle

KINDLE

Wszystkie trzy części są dostępne w formatach .EPUB, .MOBI i .PDF na czytniki Kindle i aplikacje Kindle na smartfonach i tabletach iPhone, iPad i Android:

www.kindle.kazania.org
http://kindle.kazania.org

Zapraszam też na moje strony:
https://kazania.wordpress.com/
https://dlazagubionych.wordpress.com
https://kazikq.blogspot.com/
https://homilie.blogspot.com/

Trylogia „Mów do ludzkich sumień”

Książki są nadal dostępne:

1 – „Mów do ludzkich sumień” wydanie książkowe niestety już wyczerpane. Mogę ją przesłać w formacie EPUB lub Mobi. Zamówienie tutaj www.kindle.kazania.org
2 –  „Mów do ludzkich sumień  2. Wiara, nauka i Prawda” można zamówić tutaj: www.mow2.kazania.org
3 –  „Mów do ludzkich sumień  3. Przewodnik dla mających kłopoty ze spowiedzią”: można zamówić tutaj: http://www.mow3.kazania.org

„Mów do ludzkich sumień – 3. Przewodnik dla mających kłopoty ze Spowiedzią”

Człowiek współczesny nie da się tak łatwo przekonać czy namówić do uznania, a tym bardziej do przyznania się do swoich błędów i grzechów. Fejsbukowe i Instagramowe posty ukazują nam przecież ludzi prawie doskonałych. Każdy chce siebie widzieć i być widzianym przez innych jako wspaniały, doskonały i prawie idealny.

Po co więc wmawiać mu, że jest grzesznikiem, że nie jest doskonały i że do pełnej realizacji siebie potrzebuje Łaski Bożej? Po co dołować tego „doskonałego człowieka” i próbować pokazać mu to, czego on sam nie chce zobaczyć? Po co wytrącać go z jego samozadowolenia i przekonania o własnej doskonałości?

Człowiek współczesny chce być (albo co najmniej widzieć się) doskonałym już tu i teraz. Woli żyć w złudzeniu i przekonaniu, że nic mu nie brakuje i że niczego zmieniać nie musi. Wszelkie więc próby pokazywania człowiekowi jego niedoskonałości i zależności od Bytu Absolutnego, są niemalże z góry skazane na niepowodzenie.

A jednak …

„Jeśli chcecie się dowiedzieć, czym jest wewnętrzne  wyzwolenie i prawdziwa radość, nie zapominajcie o sakramencie pojednania. W nim kryje się tajemnica ciągłej młodości  duchowej” – św. Jan Paweł II

I dlatego książka :
„Mów do ludzkich sumień – 3. Przewodnik dla mających kłopoty ze Spowiedzią”. 141 stron.

Można ją zamówić na stronie: http://www.mow3.kazania.org